Αντιμετώπιση μίας διατροφικής διαταραχής το καλοκαίρι: Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε

Η καλοκαιρινή περίοδος για τον περισσότερο κόσμο σημαίνει ξεγνοιασιά, θάλασσα, διακοπές και κήποι με μπάρμπεκιου που ανοίγουν την όρεξη. Για τους ανθρώπους με διατροφικές διαταραχές, όμως, όλα αυτά δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Το άγχος για την εικόνα σώματος, τις ποσότητες φαγητού, τα υπερφαγικά επεισόδια κ.ά., είναι τόσο μεγάλο, που μόνο ξέγνοιαστο δεν κάνει το καλοκαίρι τους. Η αντιμετώπιση μίας Διατροφικής Διαταραχής το καλοκαίρι μπορεί να γίνει πολύ πιο δύσκολη και επίπονη και αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που πιθανόν εντείνουν τα συμπτώματα.

Ας προσπθήσουμε να καταλάβουμε λίγο καλύτερα την ψυχολογία των ανθρώπων με ΔΔ  και ίσως έτσι καταφέρουμε να τους βοηθήσουμε. Και αν ακόμη δεν το καταφέρουμε αυτό, μπορούμε τουλάχιστον να είμαστε δίπλα τους, ώστε να μην αισθάνονται τόσο μόνοι.

Εικόνα σώματος

Οι υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού μας αναγκάζουν να φοράμε λιγότερα ρούχα και να εκθέτουμε το σώμα μας σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Αυτή η κατάσταση μοιάζει εφιαλτική σε ανθρώπους με διαταραγμένη εικόνα σώματος. Η ανάγκη τους  να καλύψουν το σώμα με φαρδιά ρούχα σε συνδυασμό με τη ζέστη τους προκαλούν δυσφορία και κακή διάθεση. Τα μαγιώ, οι κοντές και αμάνικες μπλούζες και τα κοντά παντελόνια μπορεί να πυροδοτήσουν τα συμπτώματα της ΔΔ, τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες, που πάσχουν από ανορεξία, βουλιμία ή διαταραχή υπερφαγίας. Χρειάζεται να θυμόμαστε ότι ένα άτομο μπορεί να αισθάνεται ντροπή για το σώμα του και να έχει εμμονικές σκέψεις γύρω από αυτό, άσχετα με το μέγεθος και σχήμα του σώματός του και αυτό οδηγεί σε επικίνδυνες διατροφικές συμπεριφορές.

Αλλαγή προγράμματος

Τα άτομα με ΔΔ είναι πιθανό να ακολουθούν με ιδιαίτερα ψυχαναγκαστικό τρόπο ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα διατροφής και άσκησης. Η αναστάτωση αυτού του προγράμματος, λόγω διακοπών, προσκλήσεων για εξόδους και άλλες δραστηριότητες, μπορεί να φέρει το άτομο σε μία κατάσταση ψυχολογικού στρες και να αυξήσει σημαντικά το ρίσκο της υποτροπής. Είναι πάντα βοηθητικό να αναλογιζόμαστε με ποιον τρόπο μπορούμε εμείς να βοηθήσουμε, ώστε το άτομο με ΔΔ να καταφέρει να τηρήσει το διατροφικό του πλάνο. Με αυτόν τον τρόπο η αντιμετώπιση μίας διατροφικής διαταραχής το καλοκαίρι μπορεί να γίνει λιγότερο επώδυνη για το άτομο που υποφέρει από αυτήν.

Social media

Από καιρού εις καιρόν, όλοι υποκύπτουμε σε scrolling σε κάποια εφαρμογή κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό είναι ακόμη πιο έντονο σε περιόδους που έχουμε αρκετό ελεύθερο χρόνο, όπως οι καλοκαιρινές διακοπές. Δυστυχώς όμως, τα πρότυπα που προβάλλονται, αλλά και ο τρόπος που προβάλλουν το σώμα τους, μπορεί να αποτελέσουν πυροδοτικό μηχανισμό για τα συμπτώματα μίας ΔΔ. Αυτό σημαίνει ότι τα συμπτώματα μπορεί να γίνουν περισσότερο έντονα ή να εμφανιστούν ξανά εάν, για παράδειγμα, το άτομο βρισκόταν σε περίοδο αποκατάστασης. Μπορούμε, με ευγενικό τρόπο, να παρακινήσουμε το άτομο με ΔΔ να ακολουθεί λογαριασμούς υποστηρικτικούς, που του δημιουργούν ευχάριστες σκέψεις και όχι λογαρισμούς που εντείνουν ακόμα περισσότερο τη διατροφική διαταραχή.

Αυξημένη δραστηριότητα

Ένα άτομο με ΔΔ, όπως ψυχογενή ανορεξία, είναι πολύ συνηθισμένο να υποσιτίζεται. Όταν ταυτόχρονα υπάρχει αυξημένη σωματική δραστηριότητα, όπως το καλοκαίρι, που οι δραστηριότητες σε εξωτερικούς χώρους είναι πολύ πιο συχνές, τότε το άτομο δεν εξασφαλίζει την ενέργεια που χρειάζεται και τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, μέσω της τροφής,  θέτοντας σε μεγαλύτερο κίνδυνο την υγεία του. Σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται να εντατικοποιηθεί η συχνότητα παρακολούθησης της πορείας του ατόμου από την θερπαευτική ομάδα (Διαιτολόγο και Ψυχολόγο).

Συμπερασματικά

Το καλοκαίρι προσφέρει πολύ περισσότερες ευκαιρίες στα άτομα που υποφέρουν από ΔΔ, να βιώσουν έντονα το άγχος, την απόρριψη, την κριτική και τη σύγκριση με άλλα άτομα. Η αντιμετώπιση μίας διατροφικής διαταραχής το καλοκαίρι είναι, γενικά, μία δύσκολη υπόθεση. Ας μην ενισχύουμε τη διαταραχή, πέφτοντας σε παγίδες. Ας προσπαθήσουμε να συναισθανθούμε αυτούς τους ανθρώπους και να δείξουμε συμπόνοια για αυτό που περνούν. ‘Οσο και αν σε εμάς φαίνεται ότι «Δεν έχει ανάγκη αυτός/αυτή, είναι ήδη αδύνατος/η», δεν φανταζόμαστε τι μπορεί το ίδιο το άτομο να σκέφτεται για τον εαυτό του.

Συνοψίζοντας, πώς μπορούμε πρακτικά να βοηθήσουμε:

  • Να είμαστε υποστηρικτικοί στην εφαρμογή του θεραπευτικού τους πλάνου
  • Να ρωτάμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε
  • Να μην κάνουμε σχόλια για κανενός το σώμα, ούτε το δικό μας, ούτε ο δικό τους, ούτε των γύρω μας
  • Αντί να λέμε «μια χαρά είσαι, δεν χρειάζεσαι δίαιτα», να ρωτάμε «πώς αισθάνεσαι με το σώμα σου;»
  • Να συζητούμε για τη θετική έκβαση της θεραπείας και για την αξία της ισορροπημένης διατροφής
  • Να τους παρακινούμε να τρώνε μαζί μας θρεπτικά τρόφιμα
  • Να δείχνουμε κατανόηση στις ανησυχίες τους
  • Να περνάμε ποιοτικό χρόνο μαζί τους
  • Να συμβάλλουμε στην ευαισθητοποίηση των γύρω μας στα θ΄έματα διατροφικών διαταραχών
  • Μα πάνω από όλα να προσφέρουμε απλόχερα την αγάπη μας